Wil jij op de hoogte gehouden worden als er een nieuw blog verschijnt?


Is het zó makkelijk?

"Is het zó makkelijk?" is een vraag die ik mezelf de week van de schrijfretraite regelmatig heb gesteld. En niet alleen ik, ook de andere deelneemsters waren vooral met deze vraag bezig. Nu zul je vast denken 'Waar gaat dit over?' en dat snap ik. Blijf nog even hangen want ik ga zo vertellen waarom die vraag me steeds zo bezig hield.


Wat was er aan de hand?
Twee weken geleden was het dan eindelijk zover. Ik mocht op retraite! Op schrijfretraite nog wel. Dat is leuk, want ik schrijf graag en op retraite gaan vind ik een heerlijke manier om weer even contact te maken met dat wat in me leeft en waar ik in het dagelijks leven te weinig aandacht aan geef. Ik had er dus écht heel veel zin in. Helaas verging die zin me meer en meer hoe langer ik daar was. Door slaaptekort, vroeg opstaan en een vol cursus programma merkte ik dat ik het niet naar mijn zin had. Wat was er aan de hand?

Wat is normaal doen?
Ja, dát was de vraag. Ik dacht natuurlijk dat het door het slaaptekort kwam en de volle dagen. Uiteindelijk kwam ik er achter dat ik vreselijk bezig was met mijn hoofd. Oude overtuigingen kwamen in het geding. Ik werd zelfs angstig. Tot ik op een gegeven moment om 5:30 in de badkamer voor de spiegel stond omdat ik niet meer kon slapen. Met de tandenborstel in mijn mond vroeg ik mezelf steeds maar af waarom ik niet kon slapen. Precies deze week! Waarom? Nu kon ik niet normaal doen. En dat was precies het zinnetje dat me raakte. 'Normaal doen'? Wat is dat dan?

Wat een kadootje!
Er kwam een heel gesprek op gang in mijn hoofd. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar plotseling stond ik vreselijk te huilen. Dát was wat er aan de hand was. Dát maakte dat ik me zo voelde. Als ik niet goed slaap of moe ben, word ik emotioneler en kan ik mijn tranen minder goed binnen houden zoals ik 'normaal doe'. Normaal is dus mijn gevoelens binnen houde. Wat een inzicht! Wat een kadootje. Al besefte ik dat op dat moment natuurlijk niet meteen. Er kwam vooral veel verdriet omhoog en ik was blij dat er op dat moment nog niemand anders wakker was.

Ik Ben Er
Ik besloot om een wandeling te maken om even mijn gedachten te ordenen. Onderweg maakte ik foto`s van de natuur en kwam er langzaam weer wat rust. De vraag die al de hele week met me meeliep kwam weer omhoog: "Is het zó makkelijk?" Gedurende de week was me namelijk al van alles aangeboden om contact te krijgen met mijn hart: schrijfoefeningen, opstellingen, het bewerken van een boek en "Zijn met een Vraag" om maar een paar dingen te noemen. En steeds was er hetzelfde antwoord: Ik Ben Er.

Er is maar één ding belangrijk
Ik heb gedurende deze week geleerd dat Het Hart er altijd is, het wacht namelijk op je tot jij zover bent. Zodat je het open kunt stellen en oordeelloos kunt kijken naar alles wat er gebeurt. Het Hart heeft geduld en wacht rustig af. Tot je beseft dat het niet gaat over wat je denkt. Tot je ontdekt dat wat jij denkt jóuw bril is. Die je af kunt zetten. Om dan te zien dat er maar één ding belangrijk is: LIEFDE.

"Als je stil bent, kun je me horen"
Dat klinkt natuurlijk allemaal erg leuk. Maar ja, terug in het dagelijks leven is het toch best heel moeilijk om dat gevoel vast te houden. Want wat met bijna totaal vreemde vrouwen zo makkelijk is, blijkt thuis dan weer een heel ander verhaal. Gelukkig heb ik ook geleerd dat ik fouten mag maken en dat dat helemaal oké is. Het is een reis waarbij de weg belangrijker is dan het doel. Elke dag dus weer even terug naar mezelf. Stil zijn en mijn hart laten spreken. Want dát was wat elk hart aangaf in die week: "Als je stil bent, kun je me horen." Zó makkelijk is het dus!

HARTverwarmend
Daarom bedank ik graag Christine de Vries van Shodo en alle geweldige vrouwen die mee hebben gedaan met de schrijfretraite! Dankzij hen ervaar ik nu het verschil tussen mijn hoofd en mijn hart. Ook Studio Gember verdient een dikke pluim. Wat een heerlijk voedsel elke dag weer. Het was elke keer weer een feestje! En dan de locatie: Hof van Kairos . Wat een mooie omgeving. Wat een plek om tot rust te komen. Alles bij elkaar maakte het deze retraite HARTverwarmend.