"Maar jij doet dat zelf toch ook mam?"

"Maar jij doet dat zelf toch ook mam?" Ik sta meteen met mijn mond vol tanden. Ze heeft gelijk! Ik spreek haar aan op iets wat ik zelf ook doe.

Poehee. Ik weet even niet wat ik moet zeggen en sta even stil. Letterlijk en figuurlijk.

Ik kijk naar haar en zie haar dan weer zoals ze is. Mijn dochter die me laat zien waar ik zelf nog wat te leren heb. Mijn dochter die opgroeit bij en met mij en daardoor moet omgaan met mijn pijnpunten. Die ik weer heb meegenomen vanuit mijn eigen ervaringen.


Er kwamen oude emoties omhoog
Langzaamaan doen mijn hersenen het weer en ik loop naar haar toe. Wat moet ik zeggen? Ik voel me nogal stom, terwijl ik weet dat het niet nodig is.

Ik werd even meegenomen in mijn eigen wereld. Er kwamen oude emoties omhoog. Emoties die nu weer langzaamaan zakken.

Ik besef me inderdaad dat ik ook 'uit mijn slof kan schieten' en dat het er bij mij ook 'verkeerd uit kan komen'.


Niet weer in dezelfde valkuil
Maar daar zit wel een hele wereld achter ontdek ik in de auto op weg naar mijn afspraak. In de auto gaan mijn hersenen aan het werk en besef ik me een paar belangrijke dingen.

Ik kom soms pittig uit de hoek. Zeker! Maar daar ligt iets onder. Dat komt omdat ik van binnen ervaar dat ik niet goed voor mezelf op kan komen. En als dan iemand iets aan me vraagt terwijl ik zelf op iets anders gericht ben, iets anders wil doen, komt mijn nee er soms wat rot uit.

Dat is omdat ik niet weer in dezelfde valkuil wil lopen. De valkuil die ik zo goed ken. De valkuil waarbij ik eerst mijn aandacht aan de ander geef. Ongeacht wat ik zelf aan het doen ben. Ongeacht of ik er zin in heb. En die valkuil is al heel oud.


Blij met mijn kanjer
Onderweg bedenk ik me hoe blij ik ben met die kanjer van mij. Die kanjer die me steeds weer laat zien waar ik aan mag werken.

Die me spiegelt wat ik bij mezelf nog niet zie, wat ik anders mag doen. Mijn lieverd, die me steeds weer aanspoort tot ontwikkeling en nieuwe groei.


Excuses
Ik neem me voor, nog voordat ik bij mijn afspraak ben gearriveerd, om er vanavond met haar over te praten. Om uit te leggen wat ik onderweg allemaal heb geleerd over mezelf. En om mijn excuses aan te bieden.

We kunnen hier samen mee aan de slag. Samen leren om er anders mee om te gaan. Om het anders te doen. Samen opnieuw 'mogen' leren. Ik krijg er gewoon zin in!

Maak jij wel eens je excuus aan je kind(eren)?

18-11-2021