‹ Terug

 

Wat houdt mij nou precies tegen om te bloggen?

 

 

Wat voelt dat fijn! Dat mensen op mijn blog lijst willen. Dat mensen dat willen lezen. Dat maakt dat ik meteen zin krijg om te schrijven, dat mijn blokkade weg smelt als sneeuw voor de zon.

De blokkade heeft dus te maken met het feit dat ik niet weet wat iemand van mijn verhaal gaat vinden, dat ik het spannend vind om dat ongevraagd te delen. 'Gaat het over ongevraagd?' komt er in me op. 'Zit het in die hoek?' Geen idee maar dat is waar ik begin. Daar zit vast iets onder.

 

 

Het gaat over toestemming

"Heb ik jou iets gevraagd?" komt meteen in me op als ik EFT toepas op het woord ongevraagd. Het gaat dus over toestemming. Jij geeft mij toestemming om te delen wat er in mij leeft en dat besef ik me pas als jij je hebt aangemeld. Op die manier komt het gevoel in mij omhoog en kan ik ermee aan de slag. Dus dankjewel! Door jouw aanmelding voor deze bloglijst ben ik weer een stukje verder. Iets met een leraar en een leerling geloof ik ....

 

Onder de angst zit een overtuiging

Maar het laat mij nu mooi zien dat er onder die angst of beperking een overtuiging zit die mij niet verder brengt. Angst is er om ons te behoeden voor gevaar en dat gevaar was er ook vast wel. In een ver verleden. Maar mijn systeem blijft nu reageren alsof de bedreiging nog steeds aanwezig is. En dat maakt dat ik rond draai in hetzelfde cirkeltje, dat ik niet verder kom. Uit angst voor wat er eens gebeurd is. In ons hoofd maken we het als kind altijd groter. We kunnen niet anders, we zijn afhankelijk van de volwassenen in ons leven en zonder hen overleven we het niet. En dat geeft angst.

 

Daarom gaan we ons aanpassen

We gaan ons verstoppen en inhouden. Tot we op een dag ontdekken dat we niet leven maar over-leven. We zitten nog steeds in het overlevingsmechanisme en zoeken verwoedt de knop om het systeem uit te zetten, maar dat lukt niet. Omdat er oud zeer onder zit en we nog steeds bang zijn dat het opnieuw gebeurt. De angst dat we het niet overleven, dat we er niet bij horen of dat we in de steek gelaten worden. Want als kind kunnen we niet veel. We zijn afhankelijk van onze ouders of verzorgers. Maar nu, als volwassene, kunnen we heel veel!

 

 

We kunnen de verantwoordelijkheid nemen
En voelen wat daar nog allemaal zit. We kunnen het kleine kind in ons erkenning geven, zodat de angst er mag zijn. En daarna magisch oplost. Zodat de overtuiging ook niet meer nodig is. En je vrijer bent, je vrijer voelt. Deze overtuigingen leven vaak onbewust in ons, zodat we eigenlijk niet precies weten waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Daarom is het bewust maken van onze beperkende overtuigingen ook zo belangrijk. Dan kun je ermee aan de slag, dan kun je ze omzetten naar helpende, steunende overtuigingen!